Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant:Η κολυμβήθρα της κυπριακής δικαιοσύνης

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Προσπαθώ να αντιληφθώ γιατί οι πολιτικοί μας είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αρθρώσουν μια κουβέντα που να περιορίζεται στο αντικείμενο της αναφοράς τους, αντί να μπουρδουκλώνει ιστορίες από την κρύπτη- είναι δυστυχώς αδύνατο.

Τα όσα ακολούθησαν την απόφαση του Ανωτάτου για άρση της ασυλίας ενός μέλους του Κοινοβουλίου, να μου επιτρέψετε να τα θεωρήσω ως την επιτομή του θεάτρου του παραλόγου- μα τω Θεώ, αν κάποιος παρακολουθούσε χθες για πρώτη φορά το θέμα, αγνοώντας την ακριβή φύση του γεγονότος το οποίο προκάλεσε την απόφαση του Ανωτάτου, θα πίστευε ότι το αδίκημα είχε να κάνει με εσχάτη προδοσία-τουλάχιστον.

Και η πλάκα, είναι ότι το κλίμα αυτό το έφτιαχνε πρωτίστως ο ίδιος ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

*Όταν ακριβώς λέμε ότι «έχω εμπιστοσύνη στην κυπριακή δικαιοσύνη», για μια απλή περίπτωση παράβασης του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, τί στο καλό θέλουμε να δείξουμε επιτέλους; Να το έλεγε αυτό κάποιος που σύρεται στα δικαστήρια και γω δεν ξέρω βάσει ποιάς καλοοργανωμένης σκευωρίας ή σκοτεινής πολιτικής υπόθεσης, να πάει στα κομμάτια.

Αλλά, να δίνουμε μια εσάνς παραπολιτικού μυστηρίου επειδή κάποιος τρέχει του σκοτωμού στους δρόμους και μαζεύει αβέρτα λαπόρτα; Λίγο κωμικό δεν το βρίσκετε; Σαν τί θα μπορούσε να κάνει το δικαστήριο δηλαδή, έχοντας ενώπιον του ένα άνθρωπο που καταγγέλλεται ότι τρέχει υπερβολικά με το αυτοκίνητο, ώστε να τίθεται θέμα εμπιστοσύνης και επιπέδου δικαιοσύνης; Θα ανοίξουμε τον φάκελο της Κύπρου ή θα αναψηλαφήσουμε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου;

Θα τρελαθούμε εντελώς;

*Ομοίως, η επιμονή του δημοσίου προσώπου στο καθαρό όνομα και μέτωπο του εν σχέσει προς άλλους συναδέλφους του, σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα θα φάνταζε τουλάχιστον ακατανόητη. Σαφέστατα και υπάρχουν περιπτώσεις δημοσίων ανδρών τα ατοπήματα των οποίων είναι και σοβαρότερα και πιο κατακριτέα από την εν λόγω περίπτωση. Ακριβώς για αυτό όμως, επειδή δηλαδή ένα παράπτωμα σχετικά με το όριο ταχύτητας (έστω και αν έγινε κατ’ επανάληψη) δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με τα εγκλήματα γύρω από την κατάρρευση της οικονομίας, με υποθέσεις δεκασμών ή κατάχρησης εξουσίας και όλα αυτά, δημιουργείται αμηχανία σε κάθε λογικό άνθρωπο ως προς τη στάση του καταγγελθέντος.

Τί νόημα έχει η σύγκριση τέτοιων ζητημάτων και τί πάει να πει, για το Θεό σας δηλαδή, ότι τράβηξε τα πάνδεινα η οικογένεια αυτό το διάστημα; Τραβάτε στο δικαστήριο, παραδεχθείτε τις τροχαίες παραβάσεις όπως χιλιάδες πολιτών καθημερινά και τέρμα!

Όχι άλλο σενάριο Ιαν Φλέμινγκ-νισάφι πια σε αυτό τον τόπο με τους επίσημους θεσμούς και τη δηθενιά τους!