ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Οι ήρεμες ημέρες της πανδημίας στην αυγή του 2021

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το πρώτο φως του 2021 πίσω από το βουνό, δείχνει μια ακόμη ανοιξιάτικη ημέρα, όπως αυτές που περάσαμε από τα Χριστούγεννα και δώθε- σε άλλους ανθρώπους από άλλες χώρες στο βόρειο ημισφαίριο θα φαίνεται περίεργο πράγμα, πάντως για μας συνήθως είτε Χριστούγεννα είναι, είτε δεκαπενταύγουστος είναι, το ένα και το αυτό.

Στο ραδιόφωνο έχει στηθεί ήδη το πάρτι των πρωινών τύπων, με τα ατέλειωτα ονόματα των αφιερώσεων και τα αλληλοπειράγματα της συντροφίας των μυημένων, ενώ αμέσως μετά ο Μιχάλης Βιολάρης από παλιές, καλές εποχές ξεχύνεται στον αέρα της γιορτινής ημέρας- υποθέτω ότι η all times classic φυσιογνωμία του και η χαρακτηριστική φωνή του, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι και αυτής της γιορτής.

*Οι πρωινές ειδήσεις του ραδιοφώνου, ξεκινούν ως ήτο αναμενόμενο με το νόημα της ημέρας και τον συμβολισμό της καινούργιας χρονιάς που ανατέλλει, με τις copy paste ανακοινώσεις των κομμάτων, με τη γιορτή ανά την υφήλιο που φέτος υποδέχεται τη νέα χρονιά μαγκωμένη και περιορισμένη από τις απαγορεύσεις και οπωσδήποτε με τους συνηθισμένους τσαμπουκάδες της Τουρκίας- αυτά όλα είναι ενθαρρυντικά: Άμα δεν είμαστε μέρος των ειδήσεων, παρεκτός από τη δική μας «συνεισφορά» στον μολώχ του κορωνοιού, πάει να πει ότι μια χαρά είμαστε, κάτι ξέρουν και οι αμερικάνοι όταν λένε «no news, good news».

*Ακόμη και οι αναφορές που έπονται για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι και το κόστος του, νοιώθεις φέτος ότι δεν έχουν σημασία μέσα στον ορυμαγδό του θανατικού που ακους καθημερινά εδώ και εννιά μήνες- ούτως ή άλλως, θα κάνεις αυτά που κάνεις και κάθε Κυριακή. Το οικογενειακό τραπέζι, η σούβλα, οι μπύρες, τα σοκολατοειδή-απαραιτήτως- στο τέλος.

Πόσο πια να στοιχήσει παραπάνω ένεκα της έλευσης του 2021;

*Ο ήλιος έχει ανέβει για τα καλά στον ουρανό, οι μαργαρίτες στον κήπο έχουν ανοίξει και απλώσει για τα καλά το μοβ τους χρώμα και θυμάμαι-πάλι- τις «Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο» του Γιώργου Μπρουνιά. Κατεβάζω με προσοχή το εύθραστο χαρτόδετο βιβλιαράκι από την βιβλιοθήκη και θυμάμαι παλιά Χριστούγεννα και νέους χρόνους- τότε που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι η ζωή των ηρώων στις σελίδες του Μπρουνιά θα μπορούσε να ήταν και η πραγματικότητα η δική μας:

« Ένα σταχτί απομεσήμερο γεμάτο ηρεμία με τους Sunday Times ριγμένους στο μεγάλο καναπέ και σε μια άλλη κάμαρη ένα παιδάκι να μελετά στο πιάνο ένα δύσκολο κομμάτι του Γκαλούππι. Κάπου στο Ντόρσετ έγραφε ο Χένρυ Τζέημς τη γνωστή του ίσως φράση «δεν υπάρχει τίποτα πιο τέλειο στον κόσμο από ένα quiet Sunday afternoon».

*Και από ένα πρωτοχρονιάτικο ηλιόλουστο πρωινό ενδεχομένως.